داستانی جذاب، داستان «پل رویاها» که جزیره را به قاره متصل می‌کند، از زمان جنگ‌های پونیک قدردانی شد و از شارلمانی و بوربن‌ها گذشت. در سال 1908 در اثر زلزله ویرانگری که با تخریب شهر مسینا را لرزاند و خطر لرزه ای بالای این منطقه را برجسته کرد، ویران شد، تا اینکه در سال 1981 شرکت Stretto di Messina، مسئول طراحی کار، تأسیس شد.

ایده اتصال کالابریا و سیسیل قدیمی‌تر از خود ایتالیا است: اولین تلاش‌ها برای اتحاد دو ساحل به زمان روم‌های باستان برمی‌گردد، زمانی که شارلمانی نیز افکاری داشت. اما تا سال 1840 بود که پادشاه دو سیسیل – فردیناند دوم بوربن – آنچه را که ما آن را مطالعه امکان سنجی برای ساخت پل می نامیم انجام داد. اما با توجه به گرانی کار، منصرف شد: مانند بسیاری دیگر پس از او.

پس از اتحاد ایتالیا، پروژه پل دوباره مورد توجه قرار گرفت: در سال 1866، وزیر فواید عمومی، استفانو جاچینی، مطالعه دیگری را برای تأیید امکان اتصال Scilla و Cariddi با یک سازه فلزی سفارش داد: اما حتی در این مورد نیز یک بن بست وجود دارد. .

پروژه‌ها و ایده‌های دیگری به دنبال خواهند داشت که وضعیت را تغییر نمی‌دهند: به عنوان مثال، در سال 1908، زلزله ویرانگر مسینا که شهر را ویران می‌کند، خطر زلزله در منطقه را آشکار کرد و بنابراین پروژه برای مدت طولانی متوقف شد. زمان. ایتالیا دوران فاشیست این ایده را احیا خواهد کرد. اما حتی در این مورد نیز طرح های پیشنهادی به کشو ختم می شود.

پس از جنگ جهانی دوم، کشور شروع به بازسازی کرد و ایده پل در سراسر تنگه حتی جمهوری تازه متولد شده را نیز مجذوب خود کرد. با این حال، لازم بود که در سال 1969 زمانی که یک “مسابقه بین المللی ایده ها” برای پروژه عبور جاده و راه آهن در سراسر تنگه اعلام شد، رسید. 143 پروژه ارسال شد. 3.2 میلیارد لیره قدیمی برای مطالعات اولیه اختصاص یافت که نشان دهنده اولین هزینه دولت و ایتالیایی ها برای تأمین مالی کاری بود که تاکنون فقط در مقالات معماران و تکنسین ها ظاهر شده بود.

از جمله پروژه های برنده: پروژه “تونل در وسط آب، لنگر به زمین” با کابل های فولادی، سپس یک پل سه دهانه، یک پل معلق تک دهانه و همچنین برخی از نسخه های یک پل معلق با سه یا دهانه های بیشتر

در سال 1981 شرکت “Stretto di Messina” تاسیس شد که مسئولیت طراحی کار را بر عهده داشت. پس از مطالعات امکان سنجی مختلف، راه حل “پل معلق تک دهانه” تصویب شد: در سال 1985، نخست وزیر وقت، بتینو کراکسی، ساخت این پل را اعلام کرد. با این حال بار دیگر این طرح به نتیجه نرسید و در سال 1992 با فوران آتشفشان Tangentopoli، کار به اتاق زیر شیروانی منتقل شد.

اما ده سال بعد، سیلویو برلوسکونی، نخست وزیر جدید، پروژه را از سر گرفت. در سال 2005، Impregilo برنده مناقصه ساخت پل با پیشنهاد 3.88 میلیارد یورو شد. در سال 2006 شرکت قرارداد را امضا می کند. اما زمانی که همه چیز برای شروع کار آماده به نظر می رسید، برلوسکونی در انتخابات شکست خورد و با روی کار آمدن دولت دوم پرودی که پل را «بی فایده و مضر» می دانست، همه چیز متوقف شد.
مدیر اجرایی تنها پس از دو سال سقوط می کند و شوالیه به Palazzo Chigi باز می گردد و ساخت پل را بر عهده می گیرد. این بار این بحران بدهی دولتی خواهد بود که هر تلاشی را متوقف خواهد کرد.

دولت فنی ماریو مونتی، بین نجات ایتالیا و هزینه های زیادی که باید کاهش یابد، ساخت پل را به پایان می رساند و اعلام می کند که این اتفاق نمی افتد و شرکت تنگه مسینا منحل می شود. اما اکنون دولت ملونی قصد دارد بلافاصله آن را مجدداً فعال کند و پنج ماه پس از سوگند، شورای وزیران این اثر را تأیید می کند و آن را به عنوان “روزی تاریخی نه تنها برای سیسیل و کالابریا، بلکه برای کل ایتالیا پس از 50 سال کیاکیر” تعریف می کند. ماتئو سالوینی معاون نخست وزیر و وزیر زیرساخت گفت.