از 112 نفر مورد بررسی، 26 نفر پاسخ دادند. آن‌ها نگرانی‌های خود را از فقدان جهت‌گیری کلی گرفته تا ارتباطات ضعیف تا سقف بودجه خودسرانه و ناکافی که به تدریج توسط تورم از بین می‌رود، ابراز کردند.

در پاسخی از شبکه زیست محیطی آلبرتا که نمایندگانی در چندین کمیته فنی این برنامه دارند، آمده است: «ما هنوز نگرانی های قابل توجهی در مورد توانایی برنامه برای توسعه یک برنامه نظارتی قوی و در سطح جهانی همانطور که در نظر گرفته شده است، داریم.

این نشان می‌دهد که بودجه از سال 2012 علیرغم تورم بدون تغییر باقی مانده است و تقریباً 9 درصد کاهش یافته است.

این شبکه گفت: “ما هیچ تحلیل مستقلی نمی دانیم که نشان دهد 50 میلیون دلار کافی است.”

در نتیجه، می‌گوید، سؤالات مهم بی‌پاسخ مانده‌اند.

علیرغم این واقعیت که تالاب ها حدود یک چهارم مساحت ماسه های نفتی را پوشش می دهند، بودجه برای تحقیقات تالاب ها پس از کاهش دو سوم در سال قبل، در سال 2021-2022 بیش از نصف شد. نظارت زمینی که به وضعیت گیاهان و حیوانات می پردازد، پس از کاهش 50 درصدی در سال گذشته، برای سال آینده به میزان دو سوم کاهش یافت.

این شبکه گفت که هیچ تحقیقی در مورد خطرات ناشی از استخرهای باطله سمی صنعت تامین مالی نشده است.

هیچ‌کس از محیط‌زیست آلبرتا و پارک‌ها به درخواست نظر برای نظرسنجی پاسخ نداد.

اکثر پاسخ دهندگان نظرسنجی گزارش کردند که ارتباط و هماهنگی کمی بین گروه های علمی مختلف وجود دارد.

“ارتباطات در [program] بد است” یکی از پاسخگویان نوشت.

دیگری نوشت: «روشن است که اعضای کمیته ها هیچ جهت مشخصی در مورد هدف و اولویت های برنامه ندارند.

چند نفر گفتند که این برنامه داده های مفیدی را جمع آوری می کند، اما هیچ کاری با آن انجام نمی دهد.

برنامه ریزی زیاد، بدون تحلیل

یکی می گوید: «تعداد قابل توجهی از برنامه های کاری وجود داشت که شامل فعالیت های نظارتی بود، اما هیچ تحلیلی وجود نداشت.

اکثر پاسخ دهندگان گفتند که تصمیماتی که در مورد این که تحقیقات در آن بودجه تامین می شود متناقض بود و برای آماده شدن برای فصل میدانی آن سال خیلی دیر انجام شد.

یکی از نظرات می گوید: “تأمین مالی برای موقعیت یک کارمند یک سال اما نه سال بعد، اما احتمالاً سال بعد از آن مدیریت ضعیف است.”

این نظرسنجی شامل تفکیک عددی پاسخ‌هایش نبود.

مندی اولسگارد، که نماینده جوامع بومی در چندین کمیته برنامه است، در مصاحبه ای گفت که هیچ طرح کلی تصمیمات تحقیقاتی را هدایت نمی کند. در عوض، وجوه بر اساس پیشنهادات محققین منفرد اعطا می شود.

“ما شاهد کاهش های خودسرانه هستیم”

او گفت: «ما شاهد کاهش‌های خودسرانه در برنامه‌های کاری یا اجزای فنی هستیم که مبتنی بر علم نیستند. “این فقط سعی دارد به آن برسد [$50 million] عدد.

به این معنا نیست که داده‌ها وجود ندارد. فقط جمع‌آوری نشده‌اند… برای اینکه بگوییم چه تأثیری بر محیط‌زیست دارد.

کلمن ویدر، زیست‌شناس از دانشگاه ویلانوا پنسیلوانیا است که دهه‌ها تالاب‌های منطقه نفتی و ماسه‌ای را مورد مطالعه قرار داده و مقالات متعددی را منتشر کرده است که نشان می‌دهد توسعه چگونه بر آنها تأثیر گذاشته است. بودجه او به طور کامل قطع شده است.

او گفت: «رویکرد این است، بیایید بیرون برویم و برخی از داده‌ها را جمع‌آوری کنیم، فرو بردن در بطری یا شمارش اشکال یا هر چیز دیگری، آن داده‌ها را در دفترچه‌های یادداشت قرار دهیم، آن‌ها را در قفسه‌ای بچسبانیم و آن را خوب بنامیم.

ویدر گفت که نظارت آلبرتا به صورت معکوس تنظیم شده است.

“رویکرد من این است که بیایید بهترین برنامه را طراحی کنیم و ببینیم هزینه آن چقدر است و ببینیم آیا پول وجود دارد یا خیر. و اگر پول وجود ندارد، بیایید به عقب برگردیم و به طراحی نگاهی بیندازیم و ببینیم چه کاری می توانیم انجام دهیم.

“به نظر نمی رسد این رویکرد باشد.”

او گفت که به نظر می رسد آلبرتا در تلاش است تا محیط زیست خود را با قیمت ارزان نظارت کند.

“من بارها شنیده ام که هدف… داشتن یک برنامه نظارتی است که سریع، آسان و ارزان باشد و توسط افرادی با حداقل تخصص قابل انجام باشد. این فقط مجموعه ای از اهداف عجیب است.”

وقتی از ویدر پرسیده شد که آیا تأثیر زیست محیطی این صنعت به خوبی درک شده است، قاطعانه برخورد کرد.

او گفت: «مطمئناً نه. “حتی نزدیک نیست.”