“ما باید به آن توجه داشته باشیم صلح هرگز خیر ابدی نیستنه حتی در اروپا این آگاهی باید ما را به سمت مسئولیت و تصمیم گیری سوق دهد!» کاردینال توصیه می کند متیو ماریا زوپیرئیس CEI و اسقف اعظم بولونیا در سخنرانی افتتاحیه خود در کنفرانس “کدکس کمالدولیاو تولد خود را در ژوئیه 1943 در یکی از تاریک ترین لحظات شب طولانی جنگ به یاد آورد.

«حتی در آن زمان پاپی بود که – مانند فرانسیس امروز – بی وقفه از صلح صحبت می کرد: پیوس دوازدهم. چرا موضع همه پاپ های قرن بیستم تحمل درد جنگ استکاردینال رومی ادامه داد: از هر راهی که می توانم به دنبال راه های صلح، التیام زخم های بشریت و ترویج حل مشکلات هستم.

رئیس CEI که پس از سفر به کی‌یف و مسکو از مأموریت صلح پاپ در واشنگتن بازگشت، یادآور شد که «پیوس این کار را از جمله از طریق سخنرانی‌ها و پیام‌های رادیویی انجام داد که در آن هدف بزرگ را نشان داد: جستجوی صلح به عنوان اساس همزیستی مدنی عاری از نفرت و درگیری. یک ساختمان اجتماعی بزرگ که کاتولیک‌ها – همراه با بسیاری دیگر – باید فوراً آن را تصاحب می‌کردند.»

زوپی افزود: «حضور سیاسی که بازسازی و دهه‌های پس از آن را شکل داد، از بطن فرهنگ دوباره متولد شد. یکی از مشکلات امروز همین است. جدایی فرهنگ و سیاستنه تنها برای کاتولیک‌ها، که در دهه‌های آخر قرن بیستم مصرف می‌شد و منجر به سیاست اپیدرمی، گاهی نادانروز به روز، با چند چشم اندازمشخص شده توسط منافع متواضع اما به شدت مورد تاکیدبسیار قطبی شده است».

کاردینال اسقف اعظم بولونیا از جمله با تاکید بر اینکه تضعیف دموکراسی همیشه نوید بدی برای صلح است، افزود: ما باید چشم و روح خود را دوباره بیدار کنیم تا دور باطلی را که همه چیز را غیرممکن می کند بشکنیم.

رئیس CEI دوباره هشدار داد: “به همین دلیل است که فرانسیس بر صلح حتی زمانی که به نظر دشوار می رسد، یا بر برادری حتی زمانی که بیگانگی گسترده است یا بر بسته شدن پوپولیسم تاکید می کند.” پافشاری بر اهداف حداکثری عقل سلیم را زیر سوال می برد که همانطور که مانزونی می آموزد دشمن عقل سلیم باقی می ماند.

سپس دعوتی از کسانی که خود را کاتولیک مسیحی در سیاست می نامند: «امروز به نظر می رسد که دموکراسی در جهان ضعیف شده و رو به زوال است. بفرمایید منطقه ای که مسیحیان باید خود را به آن اختصاص دهندپرسیدن اینکه دموکراسی در قرن بیست و یکم چگونه باید باشد تا آن عشق سیاسی را زندگی کنیم که بدون آن سیاست تغییر می کند یا منحط می شود.

به گفته زوپی، «مومنان باید شجاعت داشته باشند و به حساسیت‌های مختلف احترام بگذارند، خود را زیر سوال ببرند، گفت‌وگو کنند و به حرف‌های یکدیگر گوش دهند، به این معنی که در ساختن جامعه انسانی از انجیل الهام می‌گیرند.» آنها باید این کار را به صورت فردی، بلکه جمعی انجام دهند، زیرا تنها با همکاری یکدیگر می‌توانند بر اصول نظم اجتماعی تمرکز کنند تا از زبان رمز استفاده کنند. «قهرمانان زمانی ضعیف می شوند که ندانند فروتنی رویارویی و همفکری را چگونه انتخاب کنند! و چقدر لازم است که به یک «توده بحرانی» محکم‌تر و قابل مشاهده‌تر رسیدیم که بخش سوم و نیروهای اجتماعی را نیز درگیر کند که نشان دهنده ثروت تأمل و تعهد است که در اعماق جوامع ما گسترده است.»

زوپی در بخشی دیگر از سخنرانی خود از ما خواست که «مراقب چنین سیاست‌هایی باشیم، اما اغلب قربانی آن‌ها می‌شویم، گرفتار توهم رقابت دیجیتال، که به هیچ وجه مهارت، آگاهی از مشکلات و راه‌حل آنها نیست.» یعنی خیانت به خود سیاست!